کتاب اعتیاد به نت | رهایی از دام اعتیاد به نت

کتاب اعتیاد به نت نوشته‌ی کوین رابرتس با ترجمه‌ی اکرم کرمی توسط انتشارات صابرین منتشر شده است. بازی‌های نرم‌افزاری و اینترنت برای عده زیادی ابزارهای بی‌ضرری هستند که در مواقع لزوم، برای کار یا تفریح، مورد استفاده قرار می‌گیرند، حال آنکه برای عده‌ای دیگر جنبه‌ای اعتیادآور پیدا می‌کنند و آنان را از تعاملات زندگی واقعی دور می‌سازند.

کوین رابرتس خود یکی از افرادی بود که با عادت کاربرد افراطی این ابزارها سلامت جسمی، روانی، رشد معنوی و روابط اجتماعی خود را به مخاطره انداخت. البته ناگفته نماند که به این فن‌آوری‌ها ایرادی وارد نبوده و نیست، مشکل اصلی به خود فرد برمی‌گردد.

کتاب اعتیاد به نت حاصل سفر کوین رابرتس در اعتیاد به دنیای مجازی است. تمام داستان‌های کتاب واقعی است اما برای حفظ هویت افراد اسامی تغییر کرده‌اند. ناگفته نماند که هرچند رابرتس تجربه‌ی زیادی با بازی‌ها و فعالیت‌های اینترنتی داشته اما لازم می‌دیده که شناخت خود را غنی‌تر سازد و از این رو بود که علاوه بر شناخت دقیق‌تر امکانات مختلف اینترنتی، به مطالعه عملی رفتارهای وسواسی و اعتیاد نیز پرداخت.

خلاصه کتاب اعتیاد به نت

کتاب اعیاد به نت برای تمام افرادی است که خود با یکی از نزدیکانشان در بازی، کاربرد اینترنت یا دیگر ابزارهای الکترونیکی راه افزاط را طی می‌کنند و به نحوی به آن وابسته شده‌اند و گرچه هنوز ممکن است عده‌ای نداند که این وابستگی یک مشکل است اما اعتیاد به دنیای مجازی پدیده‌ای جدید و انکارپذیر است که تحقیقات عملی بسیاری درباره‌ی آن انجام شده است. شمار این تحقیقات در مقایسه با پژوهش‌های انجام شده در زمینه‌های دیگر محدود است اما روند رو به افزایشی را طی می‌کند.

این کتاب سفری است به دنیای مجازی. واقع‌بین باشید و از یاد نبرید که اینترنت و بازی‌های نرم‌افزاری به خودی خود بد نیستند، اما بعضی افراد، مانند خود کوین رابرتس در دام آن‌ها گرفتار می‌شوند و شیوه‌ای ناسالم در کاربرد آن‌ها در پیش می‌گیرند. خبر خوب اینکه بازیابی سلامت و بهبودی ممکن است.

[ اگر از مطالعهی مرور این کتاب لذت بردید، پیشنهاد می‌کنیم به مرور کتاب مجالی برای تمرکز هم سری بزنید. ]

پاراگرافی از کتاب اعتیاد به نت

خود من بسیاری از اهداف و ایده‌هایم را به خاطر بازی ویدئویی نادیده گرفته‌ام. بارها و بارها از اینکه می‌دیدم یک نفر دیگر ایده‌های من را عملی کرده است از خودم عصبی می‌شدم و خودخوری می‌کردم. بعضی‌وقت‌ها بی‌مصرف بودنم من را خشمگین و منزجر می‌ساخت و قسم می‌خوردم که رفتارم را تغییر خواهم داد.

چند روزی اصلا بازی نمی‌کردم، اما دوباره اضطرار بازی در من رخنه می‌کرد و کنترل را از دستم می‌گرفت و با قیافه‌ای جدی به خودم می‌گفتم: «خب، فقط پانزده دقیقه بازی می‌کنم.» بعد واقعا این خودفریبی را باور می‌کردم و البته اکثر اوقات به گفته‌ام عمل نمی‌کردم و هشت، نه ساعت دیگر سرپا غرق در بازی بودم. بعد برای توجیه کم کاری و عدم انجام وظیفه، کلی داستان راست و دروغ سرهم می‌کردم. من نیز همچون بسیاری از معتادهای دیگر یک دروغگوی ماهر شده بودم.