کتاب واقع نگری | اوضاع جهان آنقدرها هم که فکر می کنیم بد نیست

کتاب واقع نگری نوشته‌ی هنس روسلینگ و اولا روسلینگ با همراهی آنا روسلینگ با ترجمه‌ی عاطفه هاشمی و سید حسن رضوی توسط نشر میلکان منتشر شده است. این کتاب مجموعه‌ای از ۱۰ دلیل است که ثابت می‌کند اوضاع دنیا آنقدرها هم که فکر می‌کنیم بد نیست. این کتاب براساس کلیشه‌ی «نوابغ تنها» به وجود نیامده است؛ بلکه نتیجه‌ی بحث، استدلال و همکاری پیوسته میان سه فرد با استعدادها، دانش‌ها و دیدگاه‌های متفاوت است. این شیوه‌ی نامتعارف و در عین حال دشوار و البته بسیار سازنده، نویسندگان را به روشی برای معرفی جهان و شیوه‌ی تفکر درباره‌ی آن رساند است.

کتاب واقع نگری تلاش هنس روسلینگ و همکارانش در ماموریت مادام‌العمر برای مبارزه با جهل ویرانگر درباره‌ی جهان است، تلاشی برای اثرگذاری بر جهان، یعنی تعییر در طرزفکر انسان‌ها، از بین بردن ترس‌های بی‌دلیل و معطوف کردن انرژی افراد به سمت فعالیت‌های سازنده.

خلاصه کتاب واقع نگری

اطلاعات کتاب واقع نگری از نوعی است که هرگز از آن اطلاع نداشته‌اید: اطلاعات به مثابه‌ی درمان، فهم به مثابه‌ی منشا آرامش ذهنی. جهان واقعا به آن غم‌انگیزی و دراماتیکی‌ای نیست که به نظر می‌رسد. واقع نگری مانند رژیم غذایی سالم و ورزش مستمر، می‌تواند بخشی از زندگی روزمره‌تان شود. این اتفاق باید بیفتند. همین که تمرین را آغاز کنید، خواهید توانست جهان‌بینی فوق درماتیک‌تان را با جهان‌بینی واقعیت محور جایگزین کنید.

خواهید توانست بدون این که از احساسات و دل‌تان کمک بگیرید، به درک درستی از جهان دست یابید. آن‌گاه بهتر تصمیم‌گیری خواهید کرد، در برابر احتمالات و خطرات واقعی گوش به زنگ و هوشیار خواهید بود و دیگر به خاطر افکار نادرست، بی‌جهت دچار استرس نخواهید شد.

نویسندگان در این کتاب به شما خواهند گفت چطور داستان‌های فوق‌دراماتیک را تشحیص دهید. ابزارهایی برای تفکر در اختیارتان خواهند گذاشت که بتوانید با استفاده از آن‌ها غرایز دراماتیک‌تان را کنترل کنید. آنگاه خواهید توانست برداشت‌های اشتباه‌تان را تغییر دهید و به نوعی جهان‌بینی واقعیت‌محور برسید.

[ اگر از مطالعه‌ی مرور این کتاب لذت بردید، پیشنهاد می‌کنیم به مرور کتاب سقلمه هم سری بزنید. ]

پاراگرافی از کتاب واقع نگری

غریزیه‌ی سرنوشت در واقع عبارت است از این ذهنیت که تعیین کننده‌ی سرنوشت انسان‌ها و کشورها و مذاهب یا فرهنگ‌ها، ویژگی‌های ذاتی آن‌ها هستند. طبق این عقیده، مسائل و امور، به دلایلی اجتناب‌ناپذیر و حتمی به صورت کنونی‌شان درآمده‌اند؛ مثلا گفته می‌شود همیشه این طور بوده و همیشه هم این طور می‌ماند.

به راحتی می‌توان کشاهده کرد این غریزه چطور به هدف تکامل کمک کرده است. در گذشته‌های دور، انسان‌ها در محیط‌هایی زندگی می‌کردند که زیاد دستخوش تعییر و تحول نمی‌شد. سردرآوردن از سازکار مسائل و سپس فرض کردن اینکه آن چیز یا مسئله در آینده میز همان‌طور عمل می‌کند، به‌حای ارزیابی‌ها و برررسی‌های مداوم، استراتژی خوبی برای بقا بود.

همچنین به راحتی می‌توان فهمید چطور نسبت دادن سرنوشتی خاص به دیگران ممکن است در متحد کردن گروه شما حول یک هدف فرضا تعییر ناپذیر و احتمالا ایجاد حس برتری بر گروه‌های دیگر، مفید باشد. اینگونه ایده‌ها برای قدرت بخشی به قبایل، ملت‌ها و امپراتوری‌ها احتمالا بسیار مهم بوده است. اما امروزه غریزه‌ی تغییرناپذیر دانستن مسائل، یا به عبارت دیگر، غریزه‌ی به روز نکردن دانش‌ها، باعث نی‌شود دگرگونی‌های بزرگ اجتماعی پیرامونمان از نظزمان دور بمانند.