کتاب گستره | نوشته ی دیوید اپستین

کتاب گستره نوشته‌ی دیوید اپستین با ترجمه‌ی مهدی بغدادی توسط نشر نوین منتشر شده است. چالشی که همه‌ی ما با آن مواجه‌ایم نحوه‌ی حفظ مزایای مربوط به تجربه‌ها متنوع و وسیع، تفکر میان‌رشته‌ای و تمرکز دیرهنگام در دنیایی است که به صورت فزاینده‌ای انسان‌ها را به سوی فراتخصصی‌سازی سوق می‌دهد.

باوجود تایگرهایی که هدف کاملا روشن دارند و با افزایش پیچیدگی‌ها و باتوجه به اینکه فناوری، جهان را به شبکه‌‌ی عظیم‌تری از سیستم‌های به‌هم‌پیوسته تبدیل می‌کند که در آن هر فرد فقط بخش کوچکی را می‌بیند، به افرادی نیاز داریم که کارشان را با گستره‌ی وسیع شروع کنند و در طی مراحل پیشرفت چشم‌اندازها و تجربه‌های متنوعی را در آغوش بگیرند؛ به افراد بیشتری نیازمندیم که صاحب طیف گستره باشند.

خلاصه کتاب گستره

دیوید اپستین معتقد است که عامه‌ی مردم، در انتخاب بین وسعت و عمق، بی‌رحمانه و یکسویه رفتار می‌کند، پیام واضخ است: برای سرآمدی واقعی در هر زمینه‌ای (هنر، ورزش، علم و هر چیز دیگری) باید متخصص شوید، و باید سریع هم متخصص شوید. اگر این کار را نکنید، دیگران با «۱۰ هزار ساعت تمرین هدفمد» که ظاهرا برای موفقیت لازم است، از شما پیشی خواهد گرفت. دیوید در کتاب گستره به ما می‌گوید که این پیام، یک اشتباه بی‌رحمانه است!

دیوید اپستین در کتاب گشتره قصد آگاه‌سازی در این زمینه را دارد. او معتقد است که قهرمان، هنرمند و برنده جایزه نوبل شدن نیاز به متخصص شدن سریع و عمیق ندارد. در واقع در اغلب مواقع، داستان برعکس است؛ وسعت، در نقش متحد عمیق و نه دشمن آن ظاهر می‌شود.

[ پیشنهاد می‌کنیم به مرور کتاب طرز فکر نوشته‌ی کارول دوک هم سری بزنید. ]

پاراگرافی از کتاب گستره

دانشی که می‌خواهد قابلیت کاربردپذیری مداوم داشته باشد باید بسیار انعطاف‌پذیر باشد و تدابیر روحی تطبیق‌پذیر با مسئله‌های جدید را دربرگیرد. افسران نیروی دریایی سامانه‌ی شبیه‌سازی دفاع هوایی و دانشجویان ریاضی که تمرین‌های ترکیبی را پشت سر گذاشتند آموختند که تشابه‌های ساختاری عمیق مربوط به نوع مسائل را شناسایی کنند.

آنان نمی‌توانستند به نوع مشابهی از مسائل تکراری تکیه کنند؛ بنابراین باید ارتباط‌های مفهومی اساس مربوط به تهدیدهای شبیه‌سازی‌شده یا مسئله‌های ریاضی را شناسایی می‌کردند که قبلا هرگز با آن مواجه نشده بودند؛ سپس آنان هر مسئله جدید را با راهبری خاص تطبیق می‌دادند. اگر ساختار دانش هرقدر انعطاف‌پذیرتر باشد که حتی در حوزه‌های جدید یا در موقعیت‌های کاملا ابداعی نیز کاربردی باشد، انتقال دور نامیده می‌شود.